Halk Oyunları ile İlgilenen Üniversite Öğrencilerinin Öznel İyi Oluş Düzeylerinin İncelenmesi
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.14803836Anahtar Kelimeler:
Halk Oyunları, Üniversite, Öğrenci, Öznel İyi OluşÖzet
Bu çalışma ile halk oyunları ile ilgilenen üniversite öğrencilerinin cinsiyet ve yaş faktörüne bağlı olarak öznel iyi oluş düzeyinin incelenmesi amaçlanmaktadır. Araştırmanın çalışma grubunu Selçuk Üniversitesi Halk Oyunları takımında yer alan 66 kadın ve 23 erkek olmak üzere toplam 89 üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Sosyo-demografik bilgilerin elde edilmesinde kişisel bilgi formu kullanılırken, Öznel iyi oluş düzeylerinin belirlenmesinde Öznel İyi Oluş Ölçeği (ÖİÖ) kullanılmıştır. Öznel iyi oluş arkadaşlık ilişkileri boyutunda Kadınlara ait ortalama değerin erkeklere ait ortalama değerden istatistiki anlamda daha yüksek olduğu, Öznel iyi oluş ölçeği İmrenme boyutunda 18-20 yaş öğrencilere ait ortalama değerin 21-23 yaş öğrencilere ait ortalama değerden istatistiki anlamda daha yüksek olduğu tespit edilmiştir (p<0.05). Genel Öznel iyi oluş ortalama değeri ve diğer boyutlardaki değişimin cinsiyet ve yaş faktörüne bağlı olarak istatistiki bir değişim göstermediği belirlenmiştir. Bu bulgular ışığında; olumlu ve olumsuz duygular açısından kadın öğrencilerin erkeklere, 18-20 yaşındaki öğrencilerin ise imrenme boyutunda 21-23 yaş öğrencilere nazaran daha yüksek değerlere sahip oldukları görülmüştür.
Referanslar
Acun, A., Alıncak, F., & Abakay, U. (2018). Sporcu ve sedanter üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş ve temel psikolojik ihtiyaçlarının incelenmesi. Gaziantep Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Gaziantep.
Artun, E. (2009). Türk halkbilimi (5. baskı). İstanbul: Kitabevi Yayınları.
Aydın, C. (1992). Halk oyunlarında toplumsal yapılanma. Ege Üniversitesi Devlet Türk Musikisi Konservatuarı Yayın. İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi.
Cihangir-Çankaya, Z. (2009). Özerklik desteği, temel psikolojik ihtiyaçların doyumu ve öznel iyi olma: Öz belirleme kuramı. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(31), 23-31.
Cönger, M. (1987). Milli oyun çalışmalar. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin, 95, 542-575.
Diener, E. (2000). Subjective well-being: The science of happiness and proposal for a national index. American Psychologist, 55(1), 34-43.
Eroğlu, T. (1988). Türk halk oyunlarında sahne düzeni uygulamasının gerekliliği ve ortaya çıkan problemler. Türk Halk Oyunlarının Sahnelenmesinde Karşılaşılan Problemler Sempozyumu Bildirileri (s. 119). Ankara: Kültür Bakanlığı, Mifad Yayınları.
Gündoğdu, R., & Yavuzer, Y. (2012). Öğretmen adaylarının öznel iyi oluş ve psikolojik ihtiyaçlarının demografik değişkenlere göre incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(23), 115-131.
Kaplan, K. (2016). Serbest zaman egzersiz katılımı, öznel iyi oluş, öz-yeterlik: Lise öğrencileri üzerinde bir inceleme (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Akdeniz Üniversitesi, Antalya, Türkiye.
Karabulut, M. (1991). Türk halk oyunlarının öğretiminde müzik ve organoloji ile ilgili problemler. Türk Halk Oyunlarının Sahnelenmesinde Karşılaşılan Problemler Sempozyumu Bildirileri (s. 157-199). Ankara: Kültür Bakanlığı, Hakad Yayınları.
Kasapoğlu, F., & Kış, A. (2016). Öznel iyi oluşun cinsiyet açısından incelenmesi: Bir meta-analiz çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(3), 770-782.
Kermen, U. (2013). Üniversite öğrencilerinin ihtiyaç doyumu ve öznel iyi oluş düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Öngel, H. B., & Hacıbekiroğlu, E. (1996). Türk halk oyunları yöre oyunları öğreticisi yetiştirme kursu, halk oyunları öğretim yöntemleri ders notları. Ankara: MEB Çıraklık ve Yaygın Eğitim Genel Müdürlüğü Kurslar Şubesi.
Özdemir, B. C. (2019). Lise öğrencilerinin fiziksel aktivite ve öznel iyi oluş düzeylerinin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Lisansüstü Eğitim Enstitüsü.
Öztürkmen, A. (1998). Türkiye'de folklor ve milliyetçilik. İstanbul: İletişim Yayınları.
Saygın, Y. (2008). Üniversite öğrencilerinin sosyal destek, benlik saygısı ve öznel iyi oluş düzeylerinin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Şahin, G. N. (2011). Üniversite öğrencilerinin kendini açma, öznel iyi oluş ve algıladıkları sosyal destek düzeylerinin karşılaştırılması (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Türkiye.
Tuzgöl Dost, M. (2005). Öznel iyi oluş ölçeği'nin geliştirilmesi: Geçerlik güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(23), 103-110.
Tuzgöl-Dost, M. (2010). Güney Afrika ve Türkiye’deki üniversite öğrencilerinin bazı değişkenlere göre öznel iyi oluş ve yaşam doyumlarının incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 35(158), 75-89.
Yavuz-Güler, Ç., & İşmen-Gazioğlu, A. S. (2008). Rehberlik ve psikolojik danışmanlık öğrencilerinde öznel iyi olma hali, psikiyatrik belirtiler ve bazı kişilik özellikleri: Karşılaştırmalı bir çalışma. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 107-114.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2025 Fatma Ilgın
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
