Investigation of Subjective Well-Being Levels of University Students Engaged in Folk Dances
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.14803836Keywords:
Folk Dances, University, Student, Subjective Well-BeingAbstract
This study aims to examine the subjective well-being levels of university students involved in folk dances based on gender and age factors. The study group consists of a total of 89 university students, including 66 female and 23 male students, who are members of the Selçuk University Folk Dance Team. A personal information form was used to collect socio-demographic data, while the Subjective Well-Being Scale (SWBS) was used to determine subjective well-being levels. It was found that in the dimension of friendship relationships, the average subjective well-being score for females was statistically significantly higher than that of males. In the dimension of envy, the average score for students aged 18-20 was statistically significantly higher than that of students aged 21-23 (p<0.05). However, no statistically significant difference was observed in the overall subjective well-being score or other dimensions based on gender and age factors. In light of these findings, it was observed that female students had higher scores than male students in terms of positive and negative emotions, and students aged 18-20 had higher scores in the dimension of envy compared to students aged 21-23.
References
Acun, A., Alıncak, F., & Abakay, U. (2018). Sporcu ve sedanter üniversite öğrencilerinin öznel iyi oluş ve temel psikolojik ihtiyaçlarının incelenmesi. Gaziantep Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Gaziantep.
Artun, E. (2009). Türk halkbilimi (5. baskı). İstanbul: Kitabevi Yayınları.
Aydın, C. (1992). Halk oyunlarında toplumsal yapılanma. Ege Üniversitesi Devlet Türk Musikisi Konservatuarı Yayın. İzmir: Ege Üniversitesi Basımevi.
Cihangir-Çankaya, Z. (2009). Özerklik desteği, temel psikolojik ihtiyaçların doyumu ve öznel iyi olma: Öz belirleme kuramı. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4(31), 23-31.
Cönger, M. (1987). Milli oyun çalışmalar. Ankara: Milli Eğitim Basımevi.
Diener, E. (1984). Subjective well-being. Psychological Bulletin, 95, 542-575.
Diener, E. (2000). Subjective well-being: The science of happiness and proposal for a national index. American Psychologist, 55(1), 34-43.
Eroğlu, T. (1988). Türk halk oyunlarında sahne düzeni uygulamasının gerekliliği ve ortaya çıkan problemler. Türk Halk Oyunlarının Sahnelenmesinde Karşılaşılan Problemler Sempozyumu Bildirileri (s. 119). Ankara: Kültür Bakanlığı, Mifad Yayınları.
Gündoğdu, R., & Yavuzer, Y. (2012). Öğretmen adaylarının öznel iyi oluş ve psikolojik ihtiyaçlarının demografik değişkenlere göre incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(23), 115-131.
Kaplan, K. (2016). Serbest zaman egzersiz katılımı, öznel iyi oluş, öz-yeterlik: Lise öğrencileri üzerinde bir inceleme (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Akdeniz Üniversitesi, Antalya, Türkiye.
Karabulut, M. (1991). Türk halk oyunlarının öğretiminde müzik ve organoloji ile ilgili problemler. Türk Halk Oyunlarının Sahnelenmesinde Karşılaşılan Problemler Sempozyumu Bildirileri (s. 157-199). Ankara: Kültür Bakanlığı, Hakad Yayınları.
Kasapoğlu, F., & Kış, A. (2016). Öznel iyi oluşun cinsiyet açısından incelenmesi: Bir meta-analiz çalışması. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(3), 770-782.
Kermen, U. (2013). Üniversite öğrencilerinin ihtiyaç doyumu ve öznel iyi oluş düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
Öngel, H. B., & Hacıbekiroğlu, E. (1996). Türk halk oyunları yöre oyunları öğreticisi yetiştirme kursu, halk oyunları öğretim yöntemleri ders notları. Ankara: MEB Çıraklık ve Yaygın Eğitim Genel Müdürlüğü Kurslar Şubesi.
Özdemir, B. C. (2019). Lise öğrencilerinin fiziksel aktivite ve öznel iyi oluş düzeylerinin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Lisansüstü Eğitim Enstitüsü.
Öztürkmen, A. (1998). Türkiye'de folklor ve milliyetçilik. İstanbul: İletişim Yayınları.
Saygın, Y. (2008). Üniversite öğrencilerinin sosyal destek, benlik saygısı ve öznel iyi oluş düzeylerinin incelenmesi (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Şahin, G. N. (2011). Üniversite öğrencilerinin kendini açma, öznel iyi oluş ve algıladıkları sosyal destek düzeylerinin karşılaştırılması (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, Türkiye.
Tuzgöl Dost, M. (2005). Öznel iyi oluş ölçeği'nin geliştirilmesi: Geçerlik güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 3(23), 103-110.
Tuzgöl-Dost, M. (2010). Güney Afrika ve Türkiye’deki üniversite öğrencilerinin bazı değişkenlere göre öznel iyi oluş ve yaşam doyumlarının incelenmesi. Eğitim ve Bilim, 35(158), 75-89.
Yavuz-Güler, Ç., & İşmen-Gazioğlu, A. S. (2008). Rehberlik ve psikolojik danışmanlık öğrencilerinde öznel iyi olma hali, psikiyatrik belirtiler ve bazı kişilik özellikleri: Karşılaştırmalı bir çalışma. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 23, 107-114.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Fatma Ilgın
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
