Spor Bilimleri Fakültesi Öğrencilerinin Duygusal Öz Yeterlik Düzeyleri ile Akademik Başarıları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.17041677Anahtar Kelimeler:
Spor Bilimleri, Duygusal Öz-Yeterlilik, Akademik BaşarıÖzet
Bu çalışma ile spor bilimleri fakültesi öğrencilerinin duygusal öz yeterlilik düzeyleri ile akademik başarıları arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma gurubu spor bilimleri fakültesinde öğrenim gören 155 kadın, 159 erkek olmak üzere toplam 314 katılımcıdan oluşmaktadır. Sosyo-demografik verilerin elde edilmesinde araştırmacı tarafından oluşturulan kişisel bilgi formu, akademik başarıları için güncel transkript, duyusal yeterlikleri için ise duygusal öz yeterlilik ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen verilerin normallik analizleri yapılarak basıklık ve çarpıklık değerleri dikkate alınmıştır. Verilerin analizinde ikili karşılaştırmalarda t testi, çoklu karşılaştırmalarda ANOVA testi, ilişkileri belirlemede korelasyon ve regresyon analizleri yapılmıştır. Yapılan analizler sonucunda; katılımcıların cinsiyet değişkenine bağlı olarak duyguları düşünceye destekleyici olarak kullanma, duyguları düzenleme, duyguları anlama, duygusal öz yeterlilik toplam puanlarda ve akademik başarıda anlamlı farklılık görülmezken duyguları anlama boyutunda anlamlı farklılık tespit edilmiştir (p<0,05). Sınıf değişkenine bağlı olarak duyguları düşünceye destekleyici olarak kullanma, duyguları düzenleme, duyguları anlama ve duygusal öz yeterlilik toplam puanlarda anlamlı farklılık görülmezken duyguları anlama boyutunda ve akademik başarıda anlamlı farklılık tespit edilmiştir (p<0,05). Bölüm değişkenine bağlı olarak duyguları anlama ve duyguları düzenleme boyutlarında anlamlı farklılık görülemezken duyguları düşünceye destekleyici olarak kullanma, duyguları algılama, duygusal öz yeterlilik toplam puan ve akademik başarıda anlamlı farklılıklar tespit edilmiştir (P<0,05). Yapılan korelasyon analizleri sonucunda akademik başarı ile duyguları düzenleme, duyguları anlama, duyguları algılama, duyguları düşünceyi destekleyici olarak kullanma, ve duygusal öz yeterlilik toplam puanlar arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişkinin olduğu tespit edilmiştir. Yapılan regresyon analizleri ile de duyguları algılama ve duyguları düşünceyi destekleyici olarak kullanma boyutunun akademik başarıyı pozitif yönlü anlamlı bir şekilde yordadığı tespit edilmiştir. Sonuç olarak öğrencilerin duygusal öz yeterlilik düzeyleri arttıkça akademik başarıları da artmaktadır. Öğretmen veya akademisyenlerin öğrencilerin duygusal öz yeterlilik düzeylerini arttıracak çalışmalar yaparak akademik başarıyı arttırabilecekleri söylenilebilir.
Referanslar
Abay, A. R., & Keleşoğlu, F. (2016). Okul sosyal hizmeti perspektifinden lise öğrencilerinin akademik başarı düzeylerinin farklı değişkenler açısından incelenmesi. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 6(11), 9-25.
Acar, E., Dalbudak, İ., & Yıgıt, S. (2023). Beden Eğitimi ve Spor Öğretmeni Adaylarının Akademik Başarılarına Göre Üst Bilişsel Farkındalık Düzeylerinin İncelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 8(3), 259-269.
Bahar, H. H., Özen, Y., & Gülaçtı, F. (2009). Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Cinsiyet ve Branşa Göre Akademik Başarı Durumları İle Öğrenme Stillerinin İncelenmesi. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES), 42(1), 69-86.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: The exercise of control (Vol. 11). Freeman.
Brody, L. R., & Hall, J. A. (2008). Gender and emotion in context. Handbook of emotions, 3, 395-408.
Çutuk, Z. A. (2019). Üniversite öğrencilerinin duygusal öz-yeterlik ile sıkıntıya dayanma düzeyi ilişkisi. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(3), 211-218.
Gharetepeh, A., Safari, Y., Pashaei, T., Razaei, M., & Kajbaf, M. B. (2015). Emotional intelligence as a predictor of self-efficacy among students with different levels of academic achievement at Kermanshah University of Medical Sciences. Journal of advances in medical education & professionalism, 3(2), 50.
İşmar, Z., & Şehitoğlu, G. (2021). Akademik Benlik Algısı Ve Akademik Başarı Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. Uluslararası Anadolu Sosyal Bilimler Dergisi, 5(1), 78-99.
Kirk, B. A., Schutte, N. S., & Hine, D. W. (2008). Development and preliminary validation of an emotional self-efficacy scale. Personality and individual Differences, 45(5), 432-436.
Küçüker, K., & Işık, Ö. (2022). Spor Bilimleri Fakültesi Öğrencilerinin Akademik Başarılarının Yordanması. Mediterranean Journal of Sport Science, 5(Özel Sayı 2), 1041-1052. https://doi.org/10.38021/asbid.1202124
Lin, M. L., & Paat, Y. F. (2024). Perceived Emotional Self-Efficacy and Life Satisfaction of Elementary School Children on the US-Mexico Border. Global Pediatric Health, 11, 2333794X241286719.
Mayer, J. D., Salovey, P., & Caruso, D. R. (2004). Emotional intelligence: Theory, findings, and implications. Psychological Inquiry, 15(3), 197–215.
Muris, P. (2002). Relationships between self-efficacy and symptoms of anxiety disorders and depression in a normal adolescent sample. Personality and individual differences, 32(2), 337-348.
Onuk, Ö. (2007). Müzik öğretmenliği lisans programı öğrencilerinin öğretmenliğe güdülenmeleri ile akademik başarıları arasındaki ilişki. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Pascarella, E. T., & Terenzini, P. T. (2005). How college affects students: A third decade of research. San Francisco: Jossey-Bass.
Petrides, K. V., Sangareau, Y., Furnham, A., & Frederickson, N. (2006). Trait emotional intelligence and children's peer relations at school. Social Development, 15(3), 537-547.
Pürlüpınar, B., Mamak, H., & Pürlüpınar, A. (2024). Spor bilimleri fakültesi öğrencilerinin öz yeterlilik algılarıyla liderlik etme motivasyonu arasındaki ilişkinin incelenmesi. Socıal Mentalıty And Researcher Thınkers Journal (Smart Journal), 9(74), 4313-4320.
Sakız, H., Özdaş, F., Göksu, İ., & Ekinci, A. (2021). A longitudinal analysis of academic achievement and its correlates in higher education. Sage Open, 11(1), 21582440211003085.
Sevinç, K., & Kapçak, V. (2021). Spor bilimleri fakültesi öğrencilerinin spora katılım motivasyonlarının ve öz yeterlik düzeylerinin incelenmesi. Uluslararası Egzersiz Psikolojisi Dergisi, 3(2), 68-78.
Simons, J. S., & Gaher, R. M. (2005). The Distress Tolerance Scale: Development and validation of a self-report measure. Motivation and emotion, 29(2), 83-102.
Spinath, B., Freudenthaler, H. H., & Neubauer, A. C. (2010). Domain-specific school achievement in boys and girls as predicted by intelligence, personality and motivation. Personality and Individual Differences, 48(4), 481-486.
Totan, T., İkiz, E., & Karaca, R. (2010). Duygusal Öz-yeterlik Ölçeği'nin Türkçe'ye uyarlanarak tek ve dört faktörlü yapısının psikometrik özelliklerinin incelenmesi. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 71-95.
Usán Supervía, P., & Quílez Robres, A. (2021). Emotional regulation and academic performance in the academic context: The mediating role of self-efficacy in secondary education students. International journal of environmental research and public health, 18(11), 5715.
Yıldırım, İ. (2000). Akademik başarının yordayıcısı olarak yalnızlık, sınav kaygısı ve sosyal destek. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18, 167-
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2025 Mehmet Denktaş
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
